Oi Mates, how's it goin???

Ha, daar was ie alweer! Nu iets sneller achter de vorige aan, ik had het natuurlijk ook gewoon in 1 verslag kunnen typen maar dat werd het nog langer dan de vorige al was. En dat was maar over 2 weekjes Azië..!
Nu zit ik lekker in Down Under, in Noosa om precies te zijn. Een heerlijk plaatsje aan de oostkust, onderdeel van een van de meest populaire vakantiebestemmingen van Australië. Het avontuur hier is echter al weer 4 weken bezig, en het begon allemaal in Melbourne op 9 februari..

In de ochtend kwam ik aan op het vliegveld en had ik niet echt een idee waar ik heen zou moeten. Sander, de Nederlandse jongen waar ik in Thailand en Laos al drie weken mee had gereisd, was ook in Melbourne dus zou ik hem op gaan zoeken. Uiteindelijk had ik de juiste bus naar de stad te pakken en de het hostel waar hij verbleef was vlak om de hoek bij het station. Het werd een mooie herreniging en alle schunnige verhalen van de afgelopen tijd werden direct met elkaar doorgenomen. Lekker ouderwets ouwehoeren over van alles, maar vooral over de avonturen die we beleefd hadden de afgelopen weken. We besloten te verkassen naar een ander hostel omdat deze was volgeboekt. Nu was dat een van de eerste verschillen die op te merken viel met Azië, waar ik eigenlijk nooit tegen een volgeboekt hostel ben aangelopen. Al vrij snel hadden we er een gevonden, om het over de prijs maar niet te hebben. Waar ik in Azië gemiddeld niet meer dan 10 euro wilde betalen per nacht (en vaak voor de helft terecht kon), moest ik er nu toch echt aan geloven om ongeveer 25 euro per nacht te gaan betalen. Achja, het is hier nu eenmaal duurder en het is hoogseizoen, dus ze kunnen het maken. De volgende dag besloten we echter wel te verkassen naar een hostel iets meer in het centrum van Melbourne en ook nog goedkoper. Je kan niet alles hebben, maar dit was nog wel te doen.

De eerste dagen zijn we de stad een beetje wezen verkennen, de highlights van Melbourne gezien en ook lekker ontspannen in het park. Omdat Sander in Melbourne wilde blijven om te werken was het voor mij ook heel relaxed om daar te blijven en was ik eigenlijk nog helemaal niet bezig met het verder organiseren van mijn Australië trip. Na een paar dagen relaxen, biertjes doen met andere oude reismaatjes en zelf eten koken(was ook weer even geleden), moest ik toch maar eens wat gaan ondernemen. Uiteindelijk ben ik er samen met Sander, een Nederlandse en een Duitse op uit getrokken met een huurauto om de Grampians en de Great Ocean Road (GOR) te verkennen. We vertrokken op zaterdagochtend na een leuke avond stappen op vrijdag, maar waren fris om op pad te gaan. Het plan was om eerst naar de Grampians te gaan, op zondag te Grampians te verkennen en uiteindelijk op maandag de GOR af te rijden richting Melbourne. We kwamen aan het eind van de middag aan bij een motel aan de rand van de Grampians, zodat we de volgende dag gelijk konden beginnen. Nadat we de boodschappen hadden gedaan, was het tijd voor mijn eerste Australische BBQ. En er zouden er nog velen volgen..
De volgende ochtend vertrokken we om de Grampians echt in te gaan. Hier hebben we verschillende lookouts gezien, met prachtige uitzichten over de bergen en de uitgestrekte landschappen. Ook zijn we naar twee watervallen geweest, waar een gigantisch verschil in zat. Het is nu niet echt het natste seizoen in Australië, wat dan ook bleek bij de eerste waterval die we gingen bekeken. Na een lekkere wandeling door de hitte kwamen we uit bij de waterval. Tenminste, dat dachten we. We waren wel bij het eindpunt, maar het enige dat er te zien was, was een lullig stroompje water dat naar beneden sijpelde. Duidelijk, het had de afgelopen tijd veel te weinig geregend. Een beetje twijfelend gingen we toch maar naar de tweede waterval, zou die wel stromen? Eenmaal bij de parkeerplaats aangekomen hadden we al de indruk dat dit wel iets beter zou zijn, in de verte was een heuze waterval te horen. Een lekkere klim later stonden we aan de voet van de MacKenzie Falls. Deze stond gelukkig in de bloei van zijn leven, hij kletterde er lekker op los! Tevreden hebben we de voetjes hier even afgekoeld in het water en zijn we vervolgens onze weg richting de kust gaan vervolgen.

De volgende dag besloten we om bijtijds op te staan om de hele dag te hebben om over de GOR te rijden. Al snel doemden de rotswanden langs de kust op langs de route en brak het zonnetje ook nog door. Dit zorgde voor schitterende plaatjes en uitzichten. Af en toe stopten we om het van iets dichter bij te bekijken om vervolgens weer door te kachelen. Een van de meest bekende onderdelen van de GOR zijn de Twaalf Apostelen. Ik mag hopen dat het er vroeger wel 12 waren en men goed kon tellen, tegenwoordig zijn er namelijk nog maar 7 te zien, met een beetje fantasie 8. De zee is door de jaren heen genadeloos geweest voor dit natuurverschijnsel. Het geluk was aan onze zijde, zodra we hier vertrokken verdween de zon en namen regenbuien het over. Dat is het weer in Melbourne en omstreken, zo onvoorspelbaar als het maar zijn kan. Al heeft men daar in heel Australië wel wat moeite mee, maar hier was het voor het komende uur zelfs niet te voorspellen. Blijft het droog? Kan. Gaat het regenen? Kan ook heel goed. Alle vier de seizoenen kunnen in Melbourne in 1 dag de revue passeren, heel gek maar ook wel weer mooi.
Na het aanschouwen van de natuur was het tijd om opzoek te gaan naar dieren waar Australië toch wel bekend om staat: Koala's en Kangaroo's. We hadden al wel een Wallaby gezien, maar nog niet het echte werk. Er waren langs de route een aantal punten aangegeven waar we Koala's zouden kunnen spotten, dus zochten wij deze plekken maar even op. Langs de eerste plek was het al vrij vlot raak. Sander reed op dat moment en al na 2 minuten zag ik iets hoog in de bomen. Hij stopte de auto en we stapten uit om hem te zoeken. Midden boven de weg zat een Koala op zo'n 15 meter hoogte, erg lastig om te zien dus. Maar toch waren we erg blij dat we er al eentje hadden gezien. Verder langs deze route zaten er nog meer Koala's hoog in de bomen, maar niet beter zichtbaar dan de eerste. Tot we op een gegeven moment bij een plek aankwamen waar zo'n 20 mensen met camera's langs de weg stonden. Hier moest iets te zien zijn en dat was ook het geval. Er zat een Koala nog geen 5 meter van de grond in de boom, pal naast de weg. En er was natuurlijk weer een bus Aziaten in de bus, dus we moesten geduld hebben om in de buurt te komen voor een foto ;). Met mijn, vergeleken met die van hen, eenvoudige camera probeerde ik dan ook maar een fototje te maken. Klik, en doorgaan. Om na 2 minuten weer een groepje mensen langs de weg te zien. Daar zat er weer eentje, nog dichterbij de grond dan de vorige. Nu waren we de bus Aziaten net voor, dus konden we ongestoord foto's maken. Het was een gaaf beestje, maar ontzettend lelijk. Eerst wilde ik hem nog aanraken, maar toen ik achteraf hoorde dat ze vaak chlamidia hebben ben ik toch blij dat ik hem lekker heb laten zitten!

Nadat we onze weg weer hadden vervolgd kwamen we onderweg naar een strandje langs een veld met Kangaroo's. We konden zo snel geen ingang naar het veld vinden, dus besloten we door te rijden. Op de terugweg stond er echter een hek op en we besloten met de auto het veld in te rijden. Daar zaten tientallen Kangaroo's ons schaapachtig aan te kijken wat we kwamen doen. Maar dichterbij dan 20 meter konden we niet komen, dan zetten ze het al op een lopen. Sander probeerde nog om ze te benaderen op hun natuurlijke wijze, maar zijn ietwat wilde huppeltje haalde ook weinig uit. Weg Kangaroo's. Toen we vervolgens het terrein af wilden kwam ons een auto tegemoet gereden. Deze parkeerde zijn auto voor ons en al vrij snel hadden wij door dat hij niet al te blij was. Of er was iets mis met zijn oliepijl, maar er kwam aardig wat stoom op zijn oren. Dat er weer van die verdomde toeristen op zijn land waren, allemaal vanwege die klote Kangaroo's, waar hij door mensen zoals ons zo'n hekel aan had. We konden er niet meer tussendoor krijgen dan 'Sorry mate' en besloten maar weg te rijden. Vloekend en tieren reed hij nog een stukje achter ons aan, om zeker te zijn dat we van zijn land af waren. Nee ze zijn niet allemaal even lief die Aussies ;).

Terug in Melbourne aangekomen had ik inmiddels contact met Michelle, een Nederlandse die een advertentie had geplaatst op Gumtree (site om in contact te komen met potentiële reismaatjes en nog veel mee), en net als ik opzoek was naar een reismaatje om de oostkust af te reizen. Want ik had het ook met de Greyhound bussen kunnen doen, maar de verhalen de vrijheid van het rondreizen met een campervan spraken mij toch wel iets meer aan. Na een aantal telefoontjes en smsjes besloten we een Spaceship te huren, een soort van campervan, maar eigenlijk gewoon een omgebouwde Toyota Estima waar je met 2 personen prima in kan vertoeven. Zonder dat ik Michelle persoonlijk had ontmoet nam ik het risico en boekte en betaalde ik de campervan. Het was een risico, maargoed soms moet je die maar nemen. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en zijn we er nu meer aan het rondreizen!

Na nog een aantal dagen Melbourne vertrokken we op zondag ochtend om 7 uur met de bus naar Sydney, omdat we daar de Spaceship op konden halen. Dat was aardig vroeg, zeker omdat het de nacht daarvoor WhiteNight was in Melbourne, waar alle barren en kroegen open waren tot 7 uur 's ochtends. Overal was er op straat wel iets te doen, van livemuziek tot lichtvoorstellingen op gebouwen en andere kunst. Maar als je er dan pas om half 6 in ligt en om 7 uur de bus moet hebben, is dat best pittig. In de bus dan maar lekker veel slapen en The Following kijken op de tablet van Michelle, chill! In Sydney aangekomen besloten we om de volgende ochtend mee te gaan met een Free Tour door Sydney. Op deze manier zouden we in 1 dag nagenoeg alle hoogtepunten van Sydney snel langslopen en zouden we zo de volgende dag direct met onze Batmobiel op pad kunnen! Middels deze tour kwamen we ook gelijk het een en ander te weten over de geschiedenis van Sydney, wat dan toch wel leuk is om te weten. Al is het rare dat wanneer je het hebt over de geschiedenis van Australië, dit maar 250 jaar terug gaat. Totaal niet te vergelijken met de geschiedenis in Europa dus, maar daarom ook wel weer interessant. Ach, we hebben de Harbour Bridge en het Opera House gezien, afvinken en weer doorgaan! Helaas konden we niet meer tijd in Sydney besteden, maar dat was niet anders. Die avond nog wel afgesproken met het stel waar ik in Koh Tao mee ben opgetrokken, Darragh en Briony. Zij waren op dat moment ook in Sydney en dan moesten we natuurlijk even een biertje doen! Zo gezegd zo gedaan, en het was jammer dat we dit maar een avond konden doen. Ach, die zien we in Europa wel weer.

De volgende dag, 24 februari alweer, moesten we dan ons Spaceship ophalen. Alle Spaceships hebben een naam en toen we aankwamen bij het verhuurbedrijf zagen we er een aantal staan, waaronder eentje met de naam Big Bang. Die wilde Markie wel hebben, drie keer raden welke wij kregen ;). Dat kan natuurlijk aan de ene kant veel goeds beloven, maar als het even meezat ook veel ongeluk. Laten we het erop houden dat het voornamelijk geluk met zich mee heeft gebracht, als is het ook een beetje een zorgenkindje, maar dat is voor later in dit verhaal!

Een Spaceship beschikt over een koelkast, dvd-speler, opbergr.. ach weetje, als je wilt weten waar het allemaal over beschikt: http://www.spaceshipsrentals.com.au/vehicles/alpha-2-berth/.
Multifunctioneel dingetje dus, dat zou goed moeten komen. Lekker kamperen, omdat ik daar zo goed in ben en ontzettend van hou! Nee, zonder dollen, ik vind het ontzettend relaxed. Elke avond bouwen we ons wagentje om tot slaapplek, hoeven geen tent op te zetten of wat dan ook, heel relaxed. Kunnen lekker koken, heb een tafel en stoeltjes om lekker buiten te zitten met een wijntje, of beter gezegd Goon. Heerlijke goedkope 'wijn', al zou menig wijndrinker dit geen wijn durven noemen. Ach, laat ik nou geen wijndrinker zijn. Was wel leuk overigens, iedereen had mijn van tevoren gewaarschuwd voor de Goon. Hoe vies het zou zijn maar dan wel weer heel goedkoop waardoor toch iedereen het drinkt. Ik kreeg mijn eerste beker Goon voorschoteld in Melbourne, waar de hele dorm in spanning zat te wachten op mijn reactie na mijn eerste slok. Ik kreeg een volle beker aangereikt, die ik gretig aanpakte. Ik rook er even aan, keek nog even naar alle nieuwsgierige gezichten en begon te drinken. Binnen 5 seconden was de beker leeg. Iedereen was stil en keek met grote ogen. Ik keek ze aan en vroeg of ik nog een beker mocht. Half aan het lachen en vol verbazing kreeg ik nog een beker, hoe ik dit lekker kon vinden. Ach, lekker is anders, maar het dronk wel lekker weg haha!

Daar gingen we dan, met als eerste bestemming de Blue Mountains. De voorspellingen waren erg slecht en het weer die ochtend ook niet al te best, maar toch besloten we om het erop te wagen en die kant op te gaan. Uiteindelijk de eerste nacht doorgebracht op een soort parkeerplaats langs de weg, een camping was het niet te noemen. Maargoed, we mochten er gratis staan en daarom hebben we ook een Spaceship waarmee we in principe overal kunnen slapen (waar toegestaan). De volgende ochtend de Blue Mountains in getrokken waar het toch wel erg bewolkt was. Waar we aan het begin de waterval nog konden zien, was dit een halfuur later al niet meer het geval omdat het helemaal was dichtgetrokken. Ach, hadden we het toch gezien!
De eerste dagen was het een beetje wennen en zoeken waar we heen wilden en waar we moesten overnachten. Gelukkig is er een App waarmee je alle campings kan opzoeken, dat scheelt wel een hoop moeite. Twee dagen later waren we in de omgeving van Taree, waar we aan het eind van de dag in de Big W (soort Action) stonden. Hier werden we plotseling aangesproken door een man die ons hoorde praten. Hij dacht eigenlijk dat we Duitsers waren, maar had het dus bijna (lees: verre van) goed. We raakten aan de praat en hij vertelde dat hij in de buurt woonde. Omdat wij in de buurt zouden overnachten stelde hij voor om 's avonds een biertje te drinken. Geen probleem, gezellig dacht ik! Michelle was iets meer terughoudend, maar stemde ook akkoord. Niet verwacht dat hij ook daadwerkelijk zou komen opdagen op onze camping, maar daar was hij toch tegen een uur of half 9. Gezellig zaten we te borrelen en hij begon ons allerlei tips te geven voor de omgeving en plekjes die we zeker niet mochten missen. Hij stelde voor om ons de volgende ochtend op te halen en mee te nemen naar een lookout op de berg naast de camping. De volgende ochtend pikte hij ons op in zijn 4WD, ons Spaceship zou teveel moeite hebben met de offroad weggetjes die we opmoesten. Nog altijd was ik ervan overtuigd dat dit goed zat, al had Michelle toch naar haar twijfels. We kwamen uiteindelijk uit op een mooie lookout en konden de hele regio overzien, de moeite waard dus! Vervolgens onderweg terug raakten we aan de praat over Big Boys Toys. Toen we terug waren bij zijn huis zou hij me wat van zijn toys laten zien. Stonden we dan, in zijn huiskamer terwijl hij ineens binnen komt lopen met een kruisboog. Prima, lachen toch! Dacht ik dan. Vervolgens kwamen er een aantal geweren aan te pas, die hij met trots showde en aan mij overhandigde. Je had het gezicht van Michelle moeten zien haha. Of ik een keer wilde schieten met 2 van zijn geweren? Nou, daar moet ik een nachtje over slapen hoor... NATUURLIJK! Dat laat ik mij geen twee keer vragen. Het eerste wapen was als het ware een luchtbuks, dus niet heel bijzonder maar wel leuk! De tweede was een soortgelijk wapen als waar in de Tweede Wereldoorlog nog mee gevochten werd. Er gingen kogels van een cm. of 7 in, geen kleine jongens dus. Hier zou je elk levend wezen in Australië mee dood kunnen schieten vertelde hij. Na het schieten met dat eerste wapen, en het doel geraakt te hebben, pakte ik de tweede vol goede moed aan. Dit varkentje zou Mark wel even wassen. Wapen tegen de schouder, mikken, lachen naar het vogeltje, vuur! Wat volgde was een oorverdovende klap en lekkere terugslag op mijn schouder, wat ook een passende reactie opleverde. Maar eenmaal bekomen van de onverwacht harde klap stond er een grijns van oor tot oor op mijn gezicht. En wederom had ik het doel geraakt. Mooi spul man, die wapens. Vervolgens reden we overigens zonder problemen weg, dus het was allemaal dik in orde. Super vind ik dat, die gastvrijheid en wil om iemand oprecht te helpen een goede tijd te hebben. Top.

De dagen hierop volgend zijn we elke dag wel even langs het strand gereden, even uitwaaien en vaak ook even om te lunchen. Van de eerste 7 stranden die we hebben bezocht hebben we er bij 6 dolfijnen gezien! En dan niet 1 of 2, maar grote groepen van soms wel 20 dolfijnen, schitterend. De ene keer spelend in de golven, de andere keer druk aan het vissen. Het geluk was dus aan onze zijde.
Het geluk was ook aan onze zijde bij het vinden van plekken om te overnachten. Tot op heden hebben we nog geen overnachtingsplek gehad waar we niet tevreden mee waren. Met als hoogtepunt de overnachtingsplek in Lawrence, een klein dorpje wat meer landinwaarts. Er waren hier ontelbaar veel muggen, overal wel trouwens, maar dit was echt het toppunt. Nog nooit ben ik ook zoveel gestoken in 1 nacht, verschrikkelijk. Maar toen we wakker werden was dit het allemaal waard. We stonden direct naast de spiegelgladde rivier, waarachter de zon net boven te bomen uit verscheen en weerkaatste op het water. En als we dan ons zicht iets draaide keken we naar de bergen in de achtergrond met de wolken er nog half voor. Dit was nog eens lekker wakker worden, en dan ook het goede van op deze manier reizen. Met de Greyhound bussen waren we hier nooit gekomen.

Het geluk was vervolgens iets minder aan onze zijde toen we in Byron Bay waren. De Big Bang had al een keer een probleem gehad met starten, maar weigerde nu wederom dienst na het boodschappen doen. Sta je dan, gelukkig midden in het (overigens zeer leuke) Byron Bay. De Australische ANWB maar bellen en aan laten slingeren dat ding. Moesten we morgen maar even naar laten kijken zij hij. De volgende dag hadden we de wagen echter niet nodig, dus dat kwam de dag erna wel. Nou, dat hadden we beter niet kunnen doen. We wilden de zonsopgang bekijken en stonden dan ook om kwart voor 6 op het punt om weg te rijden van de camping. Wilt dat kreng natuurlijk niet starten... Sta je dan met je goede gedrag zo vroeg in de morgen, tsjaa dan maar lopen. Bij terugkomst na de slaperige zonsopkomst toch maar weer de ANWB gebeld en er moest toch echt iets met die accu's gebeuren. Vervolgens zijn we naar de garage gereden en hebben we twee nieuwe accu's gekregen, dat is dan weer het voordeel van goed verzekerd op reis zijn.

De afgelopen dagen rijdt het wagentje weer als een zonnetje, net zoals het weer hier. Het is de afgelopen dagen echt heel vervelend mooi weer, waar het vandaag dan wel een beetje benauwd is. Of dat is omdat ik al de hele dag achter de pc zit om verslagen te schrijven, ik weet het niet zeker. In de afgelopen dagen zijn we de Gold Coast en Sunshine Coast afgereden, met talloze mooie stranden en tussendoor de gezellige stad Brisbane. Samen met twee Nederlanders die wij hadden ontmoet hebben we hier twee dagen opgetrokken en onwijs veel gelachen. En ook veel Goon gedronken. De eerste nacht zat ik samen met een van de twee nog te drinken, en elke keer was het weer: zullen we er nog eentje doen? Nou, nog eentje dan, wel een kleintje hoor. En dan na 4 kleintjes gewoon nog een inschenken. Ach, waarom niet?!

Op het moment van schrijven ben ik in Noosa, een leuk badplaatsje waar we de komende nachten ook nog zullen vertoeven. Donderdag de 12e zullen afreizen naar Rainbow Beach, om de volgende dag te beginnen met de Fraser Island tour! Dit zal, als ik alle verhalen moet geloven, een nieuw hoogtepunt worden tijdens mijn al supergave reis. Eigenlijk alleen maar hoogtepunten! En er staan mij er nog heel wat te komen denk ik zo.

Nu ga ik er maar weer eens mee stoppen, ik denk dat ik jullie voor de komende 2 maanden wel weer van genoeg verhalen heb voorzien vandaag! Nee, ik zal oprecht proberen om niet weer zo lang op me te laten wachten. Maargoed, het leven hier wacht ook niet op mij, en laat ik daar nou lekker van willen genieten! Ik ben overigens alweer precies 3 maanden onderweg! Wat vliegt de tijd, maar lijkt het aan de andere kant alsof ik al veel langer onderweg ben.. Shit, alweer bijna halverwege. Ach, ik kan het ook zo bekijken: nog ruim 3 maanden tegaan, YES!!

Afronden dan maar. Het gaat u allen goed, alleen mij iets beter. Ik denk aan jullie en zal er vanavond nog maar eentje op jullie drinken! Tot ziens horens, i'm out!

XOXO